Biblioteka poleca: książki

Są artyści bez wątpienia dobrzy, bardzo dobrzy. Mają pokaźny dorobek i nie narzekają na niedostatek pracy. Zabrakło jednak w ich życiu jakiegoś szczęśliwego przypadku, odpowiedniego zbiegu okoliczności, a może spotkania, które pozwoliłoby im zyskać sławę i artystyczną nieśmiertelność, chociaż z pewnością zasłużyli na nie talentem i pracowitością.

Kiedy przed kilku laty poznałem Sarę Berman-Rokosz i w domu w Łazach zobaczyłem prace jej niedawno zmarłego męża (rysunki, rzeźby, malarstwo - niewielki ułamek ogromnego dorobku), pomyślałem, że Edward Rokosz był takim właśnie artystą. Tytanicznie pracowitym, intelektualnie i stylistycznie wszechstronnym oraz niezależnym, docenianym, budzącym zachwyt, mającym w swoim dossier niezliczone wystawy, a jednak już w parę po śmierci osuwającym się w zapomnienie. Może to kaprysy rynku sztuki, może owa Rokoszowa niezależność niepozwalająca na wyszukanie solidnego marszanda, może decyzja o powrocie u schyłku życia do ojczystego kraju, tak surowego dla artystycznych dusz - powodów można wskazać wiele. Uznałem jednak - i zgodziło się ze mną wiele osób, dziś zaangażowanych w zorganizowanie wystawy Edwarda Rokosza w koszalińskim Muzeum - że dorobek tego artysty trzeba prezentować, promować, badać. Trzeba ocalić od zapomnienia. [...] - dr hab. Zygmunt Kalinowski

Powyższy opis pochodzi ze wstępu do książki.